Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Κωνσταντινουπολιτών «Ο ΠΟΛΙΤΗΣ»

/in /by

Εφημερίδα Κωνσταντινουπολιτών “Ο Πολίτης”

Ο συμπολίτης μας δημοσιογράφος ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ αναθυμάται το παρελθόν του στη γενέτειρα…
Συνέντευξη από τον  Δρ. Θανάση Ν. Καραγιάννη

Αντιστροφή των ρόλων. Αφύσικο μου φαίνεται, ασφαλώς και σ’ εσάς, κάπως έτσι θα σας φαινόταν αν συνηθισμένος από χρόνια πολλά, από αμούστακο παιδί, να παίρνετε συνεντεύξεις από διάφορα πρόσωπα. Ακόμη και από Πρωθυπουργό και από Πατριάρχη, από Αρχιεπισκόπους και Δεσποτάδες, από σκηνοθέτες, πρωταγωνιστές και ηθοποιούς. Να τους υποβάλεις όποιες ερωτήσεις θέλεις και σήμερα να καλείσαι να απαντήσεις στις ερωτήσεις κάποιου άλλου. Τις δικές σας εννοώ κ. Καραγιάννη, ο οποίος πρώτιστα με καλείτε σε μια μακρινή αναδρομή στο παρελθόν μου. Ούτε λίγο ούτε πολύ, θέλετε στη σημερινή μου ηλικία, με λευκά μαλλιά και γένια, να φορέσω πάλι τη μαύρη μου μπροστέλα, όπως την ονομάζαμε στην Πόλη, με το άσπρο γιακαδάκι, ακριβώς όπως ντυνόμασταν όλοι τότε στα σχολεία μας. Πότε;
To 1940-41. Πω, πω χρόνια που έχουν περάσει. Ειλικρινά ζαλίζομαι όταν τα υπολογίζω. Να βρεθώ δηλαδή ξανά στις γειτονιές του Ζωγραφείου. Συμμορφώνομαι όμως και προχωρώ. Απέναντι μου, υφίσταται ακόμη ο λουτρώνας του Γκαλατασαραϊ όπου στα αριστερά της εκεί κατηφόρας ήταν κάποτε το σχολείο μας, η Αστική Σχολή Ταρσής Βαρίδου μετ’ Οικοτροφείου, που ατυχώς δεν έμαθα τι απέγινε εδώ και δεκάααδες χρόνια, χωρίς να αναφέρεται σήμερα κάτι το σχετικό ούτε και σε αυτό το Google, που υποτίθεται, γνωρίζει τα πάντα και απαντά σε όλα. Διαγραμμένο από παντού, ως ποτέ να μην υπήρξε. Και όμως πόσο αξιόλογο ήταν το έργο που επιτελούσε και πόσο σημαντική η προσφορά του στην κοινωνία. Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

/in /by

Ιστορικό και Θαύματα του Πανορμίτη υπό Γεωργίου Β. Πετρόπουλου, θεολόγου

Η Ι. Μονή Πανορμίτου μας στέλνει ως ευλογία αυτό το λαμπρό βιβλίο που περιέχει το ιστορικό της Μονής και ολίγα από τα θαύματα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.  Προσωπικά, δυσκολεύομαι πολύ να μιλήσω για τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Όχι διότι αξιώθηκα εμπειρίας, αλλά διότι με συγκρατεί το ακόλουθο κειμενάκι:

Ένας νέος λαϊκός είχε μιαν εμπειρία και θέλησε να την εξομολογηθεί σε γέροντα αγιορείτη. Του αφηγήθηκε την εμπειρία του και ρώτησε τον γέροντα για τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Εκείνος τον άκουσε, κι έπειτα ρώτησε:
-Δεν μου λες, πήγες να προσκυνήσεις στο Πρωτάτο;
-Μάλιστα γέροντα.
-Μήπως κατάλαβες πόσους βοηθούς είχε ο αγιογράφος του;
-Πως είναι δυνατόν να το καταλάβω γέροντα;
-Προσκύνησες τουλάχιστον την εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου;
-Μάλιστα, και τη θαύμασα πολύ.
-Ποιές ήταν οι άλλες γυναίκες  που αγιογραφούνται στην εικόνα;
-Πώς να ξέρω, γέροντα;
-Μα τις προσκύνησες!
-Ναι, αλλά δεν γνωρίζω.
-Αλλά θέλεις να μάθεις τί και γιατί και πώς είναι ένας άγγελος! Πες μου λοιπόν: αν ερχόταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ εδώ μπροστά και σου απαντούσε στα ερωτήματά σου, πιστεύεις ότι θα τον καταλάβαινες;
-Έτσι όπως το θέτεις, όχι, γέροντα. Αλλά θα ήθελα να καταλάβω γιατί ο Θεός δημιούργησε τους αγγέλους.
– Έχεις καταλάβει γιατί ο Θεός δημιούργησε εσένα; Γνωρίζεις σε τί εξυπηρετεί να είναι τόσοι κι όχι λιγότεροι ή περισσότεροι οι πλανήτες; Τί υπηρετούν τα τόσα είδη ψαριών και γιατί επέτρεψε να φας εσύ εκείνο το συγκεκριμένο ψάρι;
-Δεν μπορώ να απαντήσω γέροντα, αλλά η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι ο Κύριος έπλασε τον άνθρωπο ολίγον κατώτερον των αγγέλων. Άρα είμαστε κοντά, έτσι δεν είναι;

Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

/in /by

 

Εύχομαι όταν το κείμενο αυτό δημοσιευθεί να έχουμε ξεπεράσει τον κορονοϊό. Εύχομαι επίσης να έλθει η ώρα που θα ξεπεράσουμε και τους κινδύνους που μας δημιουργεί η άρνησή μας να καταλάβουμε την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε. Συμπεριφερόμαστε σαν τον χωρικό που είδε μιαν  αλεπού να τριγυρνάει στην αυλή του κι έκλεισε τις κότες στο κοτέτσι μη τις αρπάξει η αλεπού. Ο χωρικός αρνήθηκε να καταλάβει ότι αφού εξόντωσε όλα τα θηράματα της περιοχής του, βεβαίως η αλεπού αναγκαστικά θα έλθει στην αυλή του να φάει.

Ο άνθρωπος αρνείται να καταλάβει ότι ζει σε ένα πλανήτη, ο οποίος έχει  όρια για το κάθε τι (μόνον η βλακεία τα υπερβαίνει, έλεγε ο Αϊνστάϊν) κι ότι κάθε τι που τα υπερβαίνει προκαλεί μεγάλα προβλήματα.  Έχουμε ατμόσφαιρα ναι, κι έχουμε άφθονο αέρα λοιπόν. Αλλά για να  έχουμε άφθονο αέρα και να αναπνέουμε θα πρέπει να φροντίζουμε να μην μολύνουμε τον αέρα πιο γρήγορα απ’ όσο προλαβαίνει  ο πλανήτης να τον καθαρίσει.  Για να έχουμε ωραίες και καθαρές θάλασσες θα πρέπει να τις κρατάμε καθαρές.

Εύχομαι λοιπόν η πανδημία του κορονοϊού να μας διδάξει ότι οφείλουμε να σεβόμαστε τα όρια και τη λειτουργία της φύσης, μέρος της οποίας είμαστε εμείς και οι κοινωνίες μας.

Έχουν περάσει δεκαετίες που με ρώτησε ένας κινέζος: «θεωρείτε ηθικό να μην μπορεί και ο κάθε κινέζος κι ο κάθε ινδός  να φάει το καθημερινό του χάμπουργκερ όπως και κάθε αμερικανός; Θεωρείτε ηθικό να μην έχει και η κάθε οικογένεια της Ασίας το αυτοκίνητό της όπως και η αμερικανική και η ευρωπαϊκή οικογένεια;»  Εκείνη την ώρα αναλογίστηκα όχι αν είναι ηθικό, αλλά που θα βρεθούν οι αγελάδες να ταΐσουν τα δισεκατομμύρια των ασιατών; Και ποιος μας βεβαιώνει ότι ο πλανήτης θα αντέξει τις βιομηχανίες παραγωγής αυτοκινήτων, τις εξορύξεις πρώτων υλών, τις αναθυμιάσεις των αυτοκινήτων και τόσα άλλα; Ασφαλώς δεν είναι ηθικό να πούμε μόνον η Δύση θα ζει με αυτό τον τρόπο, αλλά πέραν αυτού, τι λέει για αυτό το ερώτημα ο πλανήτης;

Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

/in /by

Γήσης Παπαγεωργίου

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΕΤΡΙΝΟΙ ΦΑΡΟΙ

Ο Γήσης Παπαγεωργίου δεν είναι ένας συγγραφέας που αποφάσισε να γράψει για τους φάρους. Είναι μια συνείδηση που έζησε τους φάρους, τους νοιάστηκε, είδε τον κόσμο με το φως τους, άκουσε τη φωνή του ναύτη που είδε τον φάρο να λάμπει δείχνοντάς του να προσέχει. Η λέξη στους αρχαίους σήμαινε τον λαμπρό ποδήρη χιτώνα που έμπαινε πάνω από τα ρούχα, με σκοπό να τον δεις και να προσέξεις αυτόν που τον φορά. Έτσι ακριβώς λαμπρός μέσα στη νύχτα ο φάρος, δεν ήταν απλώς ένας πύργος αλλά ένα λαμπερό μήνυμα στον ναύτη, ένα σήμα που αξιώνει προσοχή. Καθώς ο Γήσης Παπαγεωργίου ένιωσε και γράφει:
     “…Ο σκοπός της ύπαρξης του όποιου κτίσματος βρίσκεται στο εσωτερικό του.  Η κατοικία υπάρχει για να ζει η οικογένεια στο εσωτερικό της.  Το σχολείο υπάρχει για να βρίσκονται οι μαθητές στο εσωτερικό του. Η εκκλησία για να προσεύχονται οι πιστοί στο εσωτερικό της.   Το κτίσμα ΦΑΡΟΣ είναι το μόνο κτίσμα που ο σκοπός της ύπαρξής του βρίσκεται έξω και μακρυά απ’ αυτό. Ο φάρος υπάρχει για να προστατεύει και να καθοδηγεί τα παιδιά της θάλασσας. Τα παιδιά του Θεού…”

Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

/in /by

Έφη Σίμου

Ενημέρωση Υψηλού Κινδύνου

Πριν λίγες δεκαετίες, πριν ακόμη το ιντερνέτ, είχαμε ήδη το φαινόμενο της υπερπληροφόρησης. Είχαμε ήδη πολλές εφημερίδες και περιοδικά που μάχονταν ενάντια στην τηλεόραση. Ο πόλεμος δεν έληξε υπέρ ενός των δύο αντιπάλων. Άφησε πολλά θύματα όμως. Πρώτον, τα έντυπα μέσα, για να επιβιώσουν, αποδύθηκαν σε κυνήγι του σκανδάλου και τον μηδενισμό ελέγχου της πληροφορίας. Η εγκυρότητα και η σημασία της πληροφορίας θυσιάστηκαν στο βωμό της εντύπωσης. Η είδηση που δείχνει μια γυμνή τραγουδίστρια έγινε πολύ σημαντικότερη από την υποβάθμιση του συστήματος υγείας της χώρας. Επίσης, αυξήθηκε ο σεξισμός. Στην προσπάθειά τους να απαντήσουν επιθετικά στην τηλεόραση, τα έντυπα υιοθέτησαν και ενδυνάμωσαν το ρόλο της εικόνας – σε βαθμό που η γλώσσα ( και άρα η ουσιαστική πληροφορία) υποβαθμίστηκε. Ακολούθησε η εποχή του ιντερνέτ. Τότε πια η πληροφορία μετατράπηκε σε φήμη και μάλιστα έφθασε να κυριαρχεί απολύτως στον τομέα μετάδοσης πληροφοριών.

Οι εξελίξεις αυτές δεν έγιναν χωρίς αύξηση των κινδύνων. Διότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου η ακριβής πληροφόρηση είναι αναγκαία, όπως λ.χ. η πληροφόρηση για μια επιδημία, έναν σεισμό κλπ.  Αυτό το καυτό και άκρως επικίνδυνο στοιχείο, η μετάβαση από την είδηση στη φήμη, είναι το θέμα του  βιβλίου της Έφης Σίμου «Ενημέρωση Υψηλού Κινδύνου» που εξέδωσε η “ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ”. Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

/in /by

Heinz Nussbaumer

Μόνος, κι όμως όχι μόνος

 

Ο Χάϊντς Νουσμπάουμερ γεννήθηκε το 1943 σε μια γερμανική λουτρόπολη δίπλα στην Αυστρία, το Μπάντ Ράϊνχελχωλ. Σπούδασε στο γειτονικό του Σάλτσμπουργκ ιστορία τέχνης, πολιτική φιλοσοφία και θεολογία. Έγινε δημοσιογράφος και τιμήθηκε πολλές φορές για την ποιότητα των κειμένων του. Στην τηλεόραση παρουσίασε τη σειρά εκπομπών “Philosophicum”, όπου συζητούσε με διάφορους θρησκευτικούς ηγέτες προβλήματα της εποχής μας και της θρησκείας τους. Πολύ γνωστές έγιναν οι εκπομπές του για το Θιβέτ και οι συζητήσεις του με τον Δαλάϊ Λάμα. Εκπομπές του τις έβγαλε και βιβλίο, όπως το βιβλίο για τον Χομεϊνί, για τον Καρδινάλιο Καίνιχ που υπήρξε πρωτεργάτης της ένωσης Καθολικισμού και Ορθοδοξίας, κ.ά.

Σε αυτό το πλαίσιο, της παρουσίασης ιερών χώρων των θρησκειών, επισκέφθηκε πολλές φορές και το Άγιον Όρος. Το Όρος το αγάπησε, γι αυτό  προσπάθησε να το καταλάβει σε βάθος και να διαδώσει το μήνυμά του. Καρπός αυτής του της μέριμνας είναι το προκείμενο βιβλίο. Είναι μια πράξη μεγάλης τόλμης της Επταλόφου να εκδώσει μεταξύ των ορθοδόξων βιβλίων που εκδίδει και το βιβλίο ενός ανθρώπου που πολλοί θα τον θεωρούσαν οπαδό της διαβόητης Νέας εποχής (πανθρησκευτικής ένωσης). Ο μεταφραστής Δημήτριος Μαντζούρης φέρνει το κείμενο κοντά στην ορθόδοξη ορολογία. Παρ΄όλα αυτά, η έκδοση αποτελεί γόνιμο τόλμημα. Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

/in /by

π. Σταμάτης Σκλήρης

Άσκηση Μυστική

Πρόκειται για ομιλίες του πατρός Σταμάτη στο ραδιόφωνο της Εκκλησίας Πειραιά. Ο π. Σταμάτης  δεν αναλύει σε καθημερινή γλώσσα τη θεματολογία της μυστικής θεολογίας, αλλά ζώντας μέσα στη ζώσα πνευματικότητά της, την διδάσκει μιλώντας σε θέματα της καθημερινής ζωής. Δεν «κάνει κήρυγμα» όπως έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε τις ηθικές συμβουλές του παπά τις Κυριακές. Μακριά από αυτόν κάθε τέτοια υπόθεση. Ο π. Σταμάτης μεταφέρει τη μυστική άσκηση στο επίπεδο της καθημερινής ζωής ενός ζευγαριού, μιας οικογένειας. Χωρίς περίπλοκες έννοιες, διδάσκει την εφαρμογή της μυστικής στη σύγχρονη ζωή, έτσι ώστε να μετατρέψουμε την απλή καθημερινότητα σε άσκηση.

Το καίριο ερώτημα στο οποίο επιχειρεί να δώσει απάντηση ο συγγραφέας είναι , όπως το θέτει εύστοχα  ο ίδιος: «Μπορεί ο άνθρωπος (και όχι µόνο ο ασκητής µοναχός) να ζήσει ως µέλος της Εκκλησίας του Χριστού χωρίς καµµία ασκητική προσπάθεια; ∆υστυχώς, στις µέρες µας η άσκηση, όπως και άλλα πράγµατα της ζωής κατά Χριστόν, έχει τυποποιηθεί, και µοιάζει σαν φαρισαϊκή υποκρισία µερικές φορές. Επίσης, για µερικούς θυµίζει µόνο συναξάρια και µοναστήρια. Τα κείµενα που ακολουθούν µιλούν όχι για µια µεγαλόστοµφη δήθεν ασκητικότητα. Η λέξη «µυστική άσκηση» εννοεί την κρυµµένη από σεµνότητα ταπεινή προσπάθεια του ανθρώπου, που έχει απογοητευθεί από τα ανθρώπινα σχέδια και καταφεύγει στη θεία αρωγή». Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ.

/in /by

ΙΜΠΡΑΧΗΜ ΝΤΙΖΜΑΝ – ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ:

Σαν αδέλφια 

Η αλληλογραφία ενός Τούρκου διανοούμενου με έναν Ρωμιό δημοσιογράφο από την Πόλη

Έκδοση: Επτάλοφος & Iason Books

Ελεγείο για μια φιλία που θα έπρεπε να υπάρχει

Μικρά, χωρίς να τα προσέχει κανείς, τα φυτά στο γκρεμό που στις ρίζες του απλώνεται η θάλασσα . Γκρεμός βαθύς χωρίζει την Ελλάδα από την Τουρκία. Η αμοιβαία εχθρότητα που καλλιεργείται ιδίως στις μέρες μας, μοιάζει με το άγριο κύμα που επιτίθεται στο βράχο. Σ΄αυτό το σφυροκόπημα εχθρότητας, η προσοχή μας στα μικρά λουλουδάκια πρέπει νάναι  ιδιαίτερη. Διότι τα μικρά λουλούδια που ανοίγουν τα φύλλα τους στο φώς της ήρεμης συζήτησης δυό ανθρώπων ξένων προς κάθε εξουσία, αποκαλύπτουν την πραγματικότητα πέρα από την αντάρα μίσους που ξεσηκώνει η εμπάθεια.  Αυτή την προσοχή δείχνει η αλληλογραφία του Τούρκου γλωσσολόγου Ιμπραχήμ Ντιζμάν και του Ρωμιού δημοσιογράφου Αλέκου Παπαδόπουλου.  Το βιβλίο είναι απαραίτητο για όποιον θέλει να καταλάβει τις αληθινές διαστάσεις της αέναης ελληνοτουρκικής σύγκρουσης. Όχι για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά για να νιώσουμε πως θα ήταν η πραγματικότητα αν μιλούσαμε με αυτή την ειλικρίνεια και σε αυτόν τον τόνο  εμείς και εκείνοι. Read more

Έλαμψε και εφέτος η ομάδα “ΡΩΜΙΩΝ ΠΡΑΞΕΙΣ”. Θέμα της η Νύχτα της 6-7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ του 1955

/in /by

“Με ικανοποίησιν καταγράφομεν τας διοργανουμένας κατ΄ έτος υπό της εθελοντικής ομάδος “Ρωμιών Πράξεις” επετειακάς εκδηλώσεις, αι οποίαι υπενθυμίζουν εις την νέαν γενεάν τας περιπετείας του Γένους και την συνδέουν με την πατρώαν γην και την πατρογονικήν παρακαταθήκην”.

Είναι ένα απόσπασμα από τον θερμότατο Πατριαρχικό χαιρετισμό της Α.Θ.Π. κ.κ. Βαρθολομαίου προς την κα Ελισάβετ Χαριτωνίδου Κόβη, ως εκπρόσωπο της εθελοντικής Ομάδας “Ρωμιών Πράξεις” της οποίας η όλη δραστηριότητα, τα τελευταία χρόνια, τυγχάνει πλέον της καθολικής αναγνώρισης.
Τον χαιρετισμό ανέγνωσε ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Γεώργιος Ρουσάκης, εκπροσωπών την Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα κ.κ. Βαρθολομαίο και τον επιχώριο Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης και Παλαιού Φαλήρου κ. Συμεών.
Κατάμεστη ήταν η μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Παλαιού Φαλήρου. Πολλά τα πρόσθετα καθίσματα. Αλλά και πάλι πολλοί έμειναν όρθιοι. Εύγλωττη απόδειξη της άριστης βαθμολογίας που δίκαια απολαμβάνει πλέον η συγκεκριμένη ομάδα, διακρινόμενη με κάθε αφορμή, για τον ζήλο, τον ενθουσιασμό αλλά και τις πρωτότυπες ιδέες της, με κύριο σκοπό τη διάδοση της ιστορικής πληροφορίας, αλλά και την καλλιέργειά της στην ιστορική μνήμη, για τη μετάδοσή της στις νέες γενεές.
Τα Σεπτεμβριανά ήταν και φέτος το βασικό θέμα. Και συστράτευσε η ΟΜΑΔΑ για την εκπλήρωση του σκοπού της, γνωστούς δημοσιογράφους, ανταποκριτές, σκηνοθέτες, ηθοποιούς αλλά και ερασιτέχνες της θεατρικής σκηνής, προκειμένου να αποδείξει την αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στην Τέχνη και στα ιστορικά γεγονότα.
Πρόθυμα συνέβαλαν προς τούτο οι δημιουργοί της γνωστής τηλεοπτικής εκπομπής “ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ” Χρήστος Βασιλόπουλος και Δημήτρης Πετρόπουλος, ο πολυσύνθετος και καταξιωμένος καλλιτέχνης Ιεροκλής Μιχαηλίδης που τόσο αγαπήσαμε από τη συμμετοχή του στην «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ», ο συμπολίτης μας ανταποκριτής του ΣΚΑΙ στην Τουρκία, Μανώλης Κωστίδης και ο Αλέξανδρος Αγραφιάδης ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης με τη θεατρική ομάδα τού Μ.Σ. Μακροχωρίου ενισχυμένη από το θεατρικό τμήμα του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών.
Επικεφαλής της Οργανωτικής Επιτροπής, ποιος άλλος; Η Ελισάβετ Χαριτωνίδου-Κόβη με εμφανή και πάλι τη συμβολή της Νέλλης Εθνοπούλου. Επίσης συνέβαλαν αι Δόμνα Τοπούζογλου και Ρεγγίνα Κατσιμάρδου.
Χαιρετισμό, απηύθυναν τέλος, ο Δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου κ. Γιάννης Φωστηρόπουλος, καταχειροκροτηθείς, ο κ. Στέφανος Διαμαντής, ως εκπρόσωπος του Δημάρχου Αλίμου και ο ημέτερος Αλέκος Παπαδόπουλος τονίσας τα ακόλουθα:

O XAIΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΗΜΕΤΕΡΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Εδώ και δύο χρόνια, κάθε φορά που καλούμαι στο βήμα να πω λίγα λόγια, συνήθως σχετικά με εμάς τους Ρωμιούς της Πόλης, υπόσχομαι στον εαυτό μου λόγω της ηλικίας μου, ότι θα είναι η τελευταία. Ατυχώς όμως αθετώ και πάλι την υπόσχεσή μου, γιατί ομολογώ, ειδικά για σήμερα δεν μπόρεσα να αρνηθώ, όταν το σχετικό αίτημα διατυπώθηκε από την πάντοτε χαμογελαστή και ευγενέστατη Ελισσάβετ Χαριτωνίδου Κόβη, επικεφαλής της Ομάδος «Ρωμιών Πράξεις» που το έργο της εκτιμώ ιδιαίτερα. Θα με υποστείτε επομένως για ελάχιστα λεπτά.

Απόψε επισκέφθηκα την ΠΟΛΗ…
κι ας βρίσκομαι χιλιόμετρα μακριά
και σαν να πήρε η ψυχή μου όλη
της έκπτωτης μορφής της την χροιά.

Όσο η βραδιά πρωινά θ’ ανασταίνει
στης καρδιάς το ευφάνταστο πέρασμα,
μια ανεξίτηλη γεύση θα μένει:
το γλυκόπικρο της Πόλης κέρασμα.

Πολύμορφο κι’ αξέχαστο πετράδι
η Πόλη η ανεκτίμητη πληγή
ωδίνες μες στου νου σε κάθε χάδι
κι’ απόκοσμα φεγγάρια χορηγεί.

Όσο η καρδιά με λυγμούς θ’ ανασαίνει
στον ιστό της σαν χνούδι θα πιάνεται
και με χαρά σταυροσημαδεμένη
μες στης Πόλης την μνήμη θα χάνεται.

Δεν είναι δικοί μου οι στίχοι. Τους αντέγραψα από την «ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ». Ένα βιβλίο πραγματικό κειμήλιο, της Πόλης και της Ρωμιοσύνης. Δύο έννοιες στενά συνδεδεμένες. Συχνά παρερμηνευμένη και παρεξηγημένη, ίσως και σκόπιμα η δεύτερη. Ένα αξιόλογο πάντως δημιούργημα, που φέρει την υπογραφή του γνωστού μελετητή και υμνωδού των εννοιών αυτών, αρχιμανδρίτη Δοσιθέου, ηγουμένου της Ιεράς Μονής Παναγίας Τατάρνης, που με κάθε αφορμή απερίφραστα ομολογεί, ότι αν και παλαιοελλαδίτης ο ίδιος, θα ήθελε, θα το θεωρούσε καύχημά του, ακριβώς όπως ο διάσημος ελληνιστής, φιλόσοφος και ζωγράφος Νικολά Πουσέν είχε ζητήσει να γραφεί στον τάφο του «Έζησα και εγώ στην Αρκαδία», στον δικό του τάφο να γραφεί «Έζησα και εγώ στην Πόλη».
Και επέλεξα τους συγκεκριμένους στίχους γιατί είναι απόλυτα αληθές, ότι όχι μόνον «απόψε» αλλά συχνά, συχνότατα, σχεδόν όλοι οι Κωνσταντινουπολίτες, αλλά και όσοι είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την ΠΟΛΗ μας στις καλές της εποχές, την επισκεπτόμαστε νοερά κάθε μέρα, κάθε ώρα και ίσως, ίσως να υπάρχουν στιγμές που μας επιβάλει η νοσταλγία και η μνήμη, ακόμη και να καταραστούμε, να αναθεματίσουμε εμείς μεν όποιους έγιναν αιτία να απομακρυνθούμε από την πατρίδα μας, εκείνη δε να στερηθεί την παρουσία μας που επί σειρά αιώνων ολοκλήρωνε τον σπάνιο μωσαϊκό χαρακτήρα της, τον οποίο ηλίθια φερόμενοι ουδέποτε εκτίμησαν ούτε στην Ίμβρο, ούτε στην Τένεδο, οι δήθεν προοδευτικοί και κατ’ επίφαση δημοκράτες βίαιοι διάδοχοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η αναδρομή που θα ακολουθήσει αναφέρεται σε 15 χρόνια. Από το 1940 έως το 1955, χωρίς να σημαίνει τούτο ότι τα επόμενα χρόνια ακολούθησε μια περίοδος άνθησης και ανανέωσης των ελπίδων μας. Τουναντίον εξαιρέσει παρενθέσεων και πάντοτε σε συσχετισμό με τις τουρκοελληνικές σχέσεις, όταν θεώρησαν κατάλληλη την ώρα, έθεσαν σε εφαρμογή ένα άλλο καλομελετημένο σχέδιο. Αυτό της απέλασης των Ελλήνων υπηκόων και του κατακερματισμού των οικογενειών μας, οπότε και δεχθήκαμε ακόμη ένα πλήγμα, τούτη τη φορά ισοδύναμο χαριστικής βολής.
Σήμερα η ομάδα που μας φιλοξενεί, η «Ρωμιών Πράξεις» στο πλαίσιο μιας στιγμιαίας σύλληψης του Αλεξάνδρου Αγραφιάδη, ενός φανατικού Κωνσταντινουπολίτη και βέρου Μακροχωρίτη, σε απόσταση και πάλι, έτσι θέλω να πιστεύω, από φανατικές και ακραίες τοποθετήσεις, θα επιδιώξει να κατοπτρίσει την αλήθεια. Με ειλικρίνεια και ρεαλισμό, όπως όλες οι προηγούμενες εκδηλώσεις της, όχι για να προκαλέσει, όχι για να ματώσει χρόνιες πληγές. Άλλος άλλωστε πρέπει να είναι ο στόχος μας, άλλος να είναι ο σκοπός μας. Να εκφράσουμε την πικρία, το παράπονό μας για τις αδικίες που μας έγιναν, για τις σε βάρος μας διακρίσεις. Και με ομιλίες, με εκδόσεις, με παραστάσεις και με φωτογραφίες που πράγματι, η κάθε μία ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις, τι σημασία έχει ποιος το είπε τούτο, ο Κομφούκιος, ο Ναπολέων ή ένας απλός διαφημιστής, να αποδεικνύουμε ότι όσα λέμε, όσο ασύλληπτα και αν είναι, πράγματι συνέβησαν, αποτελούν ατράνταχτες αλήθειες, μη επιδεχόμενες διάψευση, ούτε καν αμφισβήτηση από κανέναν.

Η Εθελοντική Ομάδα ” ΡΩΜΙΩΝ ΠΡΑΞΕΙΣ ” θαυματούργησε και εφέτος με την εκδήλωση της για τα “ΤΑ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΑΝΑ”.

/0 Comments/in /by

ΘΕΜA ΤΗΣ: O Ρόλος της Τέχνης στη διατήρησητης ιστορικής μνήμης.

Ανώτερη κάθε πρόβλεψης. Ξεπέρασε και μάλιστα κατά πολύ και τις πιο τολμηρές φιλοδοξίες των διοργανωτών της η χθεσινή εκδήλωση για τα Σεπτεμβριανά που οργανώθηκε στο “Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη” με πρωτοβουλία της  Εθελοντικής Ομάδας  “ΡΩΜΙΩΝ ΠΡΑΞΕΙΣ” και οργανωτική επιτροπή τις: Γεωργία Αποστολάκου, Νέλλη Εθνοπούλου, Ρεγγίνα Κατσιμάρδου, Μαρία Σιμιτζή και Μαρία Τσιριγωτάκη που με επικεφαλής την  πράγματι ακάματη και ενθουσιώδη πάντοτε Έλλη Χαριτωνίδου-Κόβη έφεραν στη μνήμη μας με έναν τρόπο πολιτισμένο και προπαντός αξιοπρεπή, τα γεγονότα της 6/7 Σεπτεμβρίου που καθιερώθηκαν πλέον ως “Σεπτεμβριανά”.  Ασφυκτικά γεμάτος ο χώρος. Υπερπλήρης, όχι μόνον από Κωνσταντινουπολίτες. Κόσμος κάθε τάξης και κάθε ηλικίας, κατέκλυσε ασφυκτικά το θέατρο του Ιδρύματος “Μιχάλη Κακογιάννη.”   Και απεικόνιζε εύγλωττα ο κόσμος αυτός τις ευαισθησίες του,  τη λατρεία του για την Πόλη, προς τα πάτρια εδάφη αλλά και την εκτίμηση του στο έργο της Εθελοντικής αυτής  Ομάδας  που με ανύπαρκτους  πόρους  και με ελάχιστα  μέσα πέτυχε  με τη συμπαράσταση και του Δήμου Αλίμου, ότι ασφαλώς  θα ζήλευαν τα περισσότερα από τα Σωματεία μας, πολλές άλλες οργανώσεις.

Θέμα της φετινής εκδήλωσης  “Ο ρόλος  της  ιστορίας στην Τέχνη” το οποίο και ενέπνευσε  13 φοιτητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας. Τα έργα τους θα εκτίθενται μαζί με τα έργα άλλων 32 καλλιτεχνών στους χώρους του Ιδρύματος καθημερινά μέχρι και την Κυριακή 15:00 και 21:00 ώρας. Για τα 3 πρώτα βραβεία κατά σειρά βαθμολογίας διακρίθηκαν οι εικαστικές  δημιουργίες των ΛΟΗ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ, ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΙΔΗ και ΚΑΛΛΙΟΠΗΣ ΜΙΞΗ αν και κατά γενική ομολογία των μελών της επιτροπής που τα έκρινε  και απαρτιζόταν από τους  Ανδρέα Κονδύλη Δήμαρχο Αλίμου, Σοφία Ντενίση, Δημήτρη Τσίτουρα, Χριστίνα Πουλιάση, Γεώργιο Σταυρίδη, Τάσο Μπουλμέτη και τον ημέτερο Αλέκο Παπαδόπουλο, όλων τα έργα ήταν αξιόλογα.
Eντυπωσιακή η σχετική ομιλία του επίλεκτου δημοσιογράφου και καλού φίλου των Κωνσταντινουπολιτών Παύλου Τσίμα καθώς και του Πρυτάνεως της ΑΣΚΤ  Πάνου  Χαραλάμπους  ο οποίος  συνέβαλε ποικιλότροπα στην επιτυχία της εκδήλωσης. Όσον αφορά τον Αλέκο Παπαδόπουλο, στο σύντομο χαιρετισμό του υπενθύμισε μεταξύ άλλων και τη συμβουλή του μακαριστού Πατριάρχου Αθηναγόρα όπως και στις μεγαλύτερες  ρήξεις φυλάσσουμε έστω και μια χάρτινη γέφυρα, για το ενδεχόμενο επανόδου.
Την εκδήλωση που  συντόνισε άριστα ο δημοσιογράφος  , εκδότης και ανταποκριτής  στην Κων/πολη  του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων Ανδρέας Ρομπόπουλος επισφράγισε  ως εμπνευστής της άλλωστε η κ. Έλλη Χαριτωνίδου Κόβη η οποία με τη σεμνότητα που τη διακρίνει επανέλαβε ότι το αποτέλεσμα οφείλεται σε όλα τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας των ΡΩΜΗΩΝ ΠΡΑΞΕΙΣ  κατέληξε δε ως ακολούθως:  “Ο εθελοντισμός  για εμάς  είναι στάση ζωής, είναι κίνημα. Ελάτε μαζί μας! Βοηθήστε μας, στηρίξτε μας.  Έχουμε  όλοι μας τεράστια ευθύνη απέναντι στην ιστορία” καταχειροκροτηθείσα επάξια.