Η παρουσίαση του κ. Γιάννη Καζάκου για το μυθιστόρημα «Αποδοχή Κληρονομιάς», του Μιχάλη Μπουναρτζίδη

Η παρουσίαση του κ. Γιάννη Καζάκου  για το μυθιστόρημα «Αποδοχή Κληρονομιάς», του Μιχάλη Μπουναρτζίδη (28.11.2023)

Ο Μιχάλης ξεκίνησε αργά την περιπέτειά του με τη λογοτεχνία. Δεν πάνε ούτε 15 χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο “Προσευχή για τις καινούργιες πατρίδες” και μέσα σε 10 χρόνια μας παρουσίασε άλλα δύο “Η περιπλάνηση ενός βιολιού” και “Τι να σημαίνουν οι σημύδες”. Και τα τρία βιβλία είχαν έντονο ιστορικό περιεχόμενο. Κάλυπταν διαδοχικά μια περίοδο από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το τέλος του Β’ Π.Π. Οι ιστορίες των πρωταγωνιστών παρουσιάζονταν απόλυτα συνυφασμένες με το κοινωνικό και ιστορικό περιβάλλον που επηρέαζε -αν δεν καθόριζε- αποφασιστικά τις ζωές και τις ενέργειές τους. Οι μικρές και άγνωστες ιστορίες των απλών ανθρώπων και η μεγάλη Ιστορία των Κρατών και των ηγετών τους βρίσκονται σε μια διαλεκτική συμπόρευση μέσα από την οποία ο συγγραφέας φώτιζε με ενάργεια και ένταση ανθρώπινα πάθη, χαρακτήρες, συναισθήματα και πράξεις και τα έθετε στην κρίση του αναγνώστη για να αποδώσει αυτός στους ήρωες θετικά ή αρνητικά χαρακτηριστικά ανάλογα με τις γνώσεις που αποκόμιζε (ή μπορεί και να είχε) και τα συναισθήματα που του γεννούσαν τα λογοτεχνικά κείμενα.

Read more

Η παρουσίαση του κ. Γιώργου Κιουρτίδη – Λογοτέχνη – Ποιητή για το μυθιστόρημα «Αποδοχή Κληρονομιάς», του Μιχάλη Μπουναρτζίδη

Η παρουσίαση του κ. Γιώργου Κιουρτίδη – Λογοτέχνη – Ποιητή, για το μυθιστόρημα «Αποδοχή Κληρονομιάς», του Μιχάλη Μπουναρτζίδη (28.11.2023)

Μια κληρονομιά, μπορείς να την αποδεχθείς, ή σε εύλογο χρονικό διάστημα να την αποποιηθείς.

Η κληρονομιά μπορεί να είναι ολόκληρη περιουσία, ένα όνομα… ή ακόμα ακόμα και μια ευχή!
Θα μπορούσε, επίσης, να υποστηρίξει κανείς, πως και τα βιβλία αποτελούν ένα κληροδότημα του συγγραφέα. Μια κληρονομιά προς τους αναγνώστες και προς το χρόνο. Έτσι και το βιβλίο του Μιχάλη. Αποτελεί μια κληρονομιά!

Θα το αποδεχθούμε; -Θα αποδεχθούμε αυτή την κληρονομιά;-, Ή… θα το αποποιηθούμε;

Read more

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Κωνσταντινουπολιτών «Ο ΠΟΛΙΤΗΣ»

Εφημερίδα Κωνσταντινουπολιτών “Ο Πολίτης”

Ο συμπολίτης μας δημοσιογράφος ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ αναθυμάται το παρελθόν του στη γενέτειρα…
Συνέντευξη από τον  Δρ. Θανάση Ν. Καραγιάννη

Αντιστροφή των ρόλων. Αφύσικο μου φαίνεται, ασφαλώς και σ’ εσάς, κάπως έτσι θα σας φαινόταν αν συνηθισμένος από χρόνια πολλά, από αμούστακο παιδί, να παίρνετε συνεντεύξεις από διάφορα πρόσωπα. Ακόμη και από Πρωθυπουργό και από Πατριάρχη, από Αρχιεπισκόπους και Δεσποτάδες, από σκηνοθέτες, πρωταγωνιστές και ηθοποιούς. Να τους υποβάλεις όποιες ερωτήσεις θέλεις και σήμερα να καλείσαι να απαντήσεις στις ερωτήσεις κάποιου άλλου. Τις δικές σας εννοώ κ. Καραγιάννη, ο οποίος πρώτιστα με καλείτε σε μια μακρινή αναδρομή στο παρελθόν μου. Ούτε λίγο ούτε πολύ, θέλετε στη σημερινή μου ηλικία, με λευκά μαλλιά και γένια, να φορέσω πάλι τη μαύρη μου μπροστέλα, όπως την ονομάζαμε στην Πόλη, με το άσπρο γιακαδάκι, ακριβώς όπως ντυνόμασταν όλοι τότε στα σχολεία μας. Πότε;
To 1940-41. Πω, πω χρόνια που έχουν περάσει. Ειλικρινά ζαλίζομαι όταν τα υπολογίζω. Να βρεθώ δηλαδή ξανά στις γειτονιές του Ζωγραφείου. Συμμορφώνομαι όμως και προχωρώ. Απέναντι μου, υφίσταται ακόμη ο λουτρώνας του Γκαλατασαραϊ όπου στα αριστερά της εκεί κατηφόρας ήταν κάποτε το σχολείο μας, η Αστική Σχολή Ταρσής Βαρίδου μετ’ Οικοτροφείου, που ατυχώς δεν έμαθα τι απέγινε εδώ και δεκάααδες χρόνια, χωρίς να αναφέρεται σήμερα κάτι το σχετικό ούτε και σε αυτό το Google, που υποτίθεται, γνωρίζει τα πάντα και απαντά σε όλα. Διαγραμμένο από παντού, ως ποτέ να μην υπήρξε. Και όμως πόσο αξιόλογο ήταν το έργο που επιτελούσε και πόσο σημαντική η προσφορά του στην κοινωνία. Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

Ιστορικό και Θαύματα του Πανορμίτη υπό Γεωργίου Β. Πετρόπουλου, θεολόγου

Η Ι. Μονή Πανορμίτου μας στέλνει ως ευλογία αυτό το λαμπρό βιβλίο που περιέχει το ιστορικό της Μονής και ολίγα από τα θαύματα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.  Προσωπικά, δυσκολεύομαι πολύ να μιλήσω για τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Όχι διότι αξιώθηκα εμπειρίας, αλλά διότι με συγκρατεί το ακόλουθο κειμενάκι:

Ένας νέος λαϊκός είχε μιαν εμπειρία και θέλησε να την εξομολογηθεί σε γέροντα αγιορείτη. Του αφηγήθηκε την εμπειρία του και ρώτησε τον γέροντα για τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Εκείνος τον άκουσε, κι έπειτα ρώτησε:
-Δεν μου λες, πήγες να προσκυνήσεις στο Πρωτάτο;
-Μάλιστα γέροντα.
-Μήπως κατάλαβες πόσους βοηθούς είχε ο αγιογράφος του;
-Πως είναι δυνατόν να το καταλάβω γέροντα;
-Προσκύνησες τουλάχιστον την εικόνα των Εισοδίων της Θεοτόκου;
-Μάλιστα, και τη θαύμασα πολύ.
-Ποιές ήταν οι άλλες γυναίκες  που αγιογραφούνται στην εικόνα;
-Πώς να ξέρω, γέροντα;
-Μα τις προσκύνησες!
-Ναι, αλλά δεν γνωρίζω.
-Αλλά θέλεις να μάθεις τί και γιατί και πώς είναι ένας άγγελος! Πες μου λοιπόν: αν ερχόταν ο Αρχάγγελος Μιχαήλ εδώ μπροστά και σου απαντούσε στα ερωτήματά σου, πιστεύεις ότι θα τον καταλάβαινες;
-Έτσι όπως το θέτεις, όχι, γέροντα. Αλλά θα ήθελα να καταλάβω γιατί ο Θεός δημιούργησε τους αγγέλους.
– Έχεις καταλάβει γιατί ο Θεός δημιούργησε εσένα; Γνωρίζεις σε τί εξυπηρετεί να είναι τόσοι κι όχι λιγότεροι ή περισσότεροι οι πλανήτες; Τί υπηρετούν τα τόσα είδη ψαριών και γιατί επέτρεψε να φας εσύ εκείνο το συγκεκριμένο ψάρι;
-Δεν μπορώ να απαντήσω γέροντα, αλλά η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι ο Κύριος έπλασε τον άνθρωπο ολίγον κατώτερον των αγγέλων. Άρα είμαστε κοντά, έτσι δεν είναι;

Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

 

Εύχομαι όταν το κείμενο αυτό δημοσιευθεί να έχουμε ξεπεράσει τον κορονοϊό. Εύχομαι επίσης να έλθει η ώρα που θα ξεπεράσουμε και τους κινδύνους που μας δημιουργεί η άρνησή μας να καταλάβουμε την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε. Συμπεριφερόμαστε σαν τον χωρικό που είδε μιαν  αλεπού να τριγυρνάει στην αυλή του κι έκλεισε τις κότες στο κοτέτσι μη τις αρπάξει η αλεπού. Ο χωρικός αρνήθηκε να καταλάβει ότι αφού εξόντωσε όλα τα θηράματα της περιοχής του, βεβαίως η αλεπού αναγκαστικά θα έλθει στην αυλή του να φάει.

Ο άνθρωπος αρνείται να καταλάβει ότι ζει σε ένα πλανήτη, ο οποίος έχει  όρια για το κάθε τι (μόνον η βλακεία τα υπερβαίνει, έλεγε ο Αϊνστάϊν) κι ότι κάθε τι που τα υπερβαίνει προκαλεί μεγάλα προβλήματα.  Έχουμε ατμόσφαιρα ναι, κι έχουμε άφθονο αέρα λοιπόν. Αλλά για να  έχουμε άφθονο αέρα και να αναπνέουμε θα πρέπει να φροντίζουμε να μην μολύνουμε τον αέρα πιο γρήγορα απ’ όσο προλαβαίνει  ο πλανήτης να τον καθαρίσει.  Για να έχουμε ωραίες και καθαρές θάλασσες θα πρέπει να τις κρατάμε καθαρές.

Εύχομαι λοιπόν η πανδημία του κορονοϊού να μας διδάξει ότι οφείλουμε να σεβόμαστε τα όρια και τη λειτουργία της φύσης, μέρος της οποίας είμαστε εμείς και οι κοινωνίες μας.

Έχουν περάσει δεκαετίες που με ρώτησε ένας κινέζος: «θεωρείτε ηθικό να μην μπορεί και ο κάθε κινέζος κι ο κάθε ινδός  να φάει το καθημερινό του χάμπουργκερ όπως και κάθε αμερικανός; Θεωρείτε ηθικό να μην έχει και η κάθε οικογένεια της Ασίας το αυτοκίνητό της όπως και η αμερικανική και η ευρωπαϊκή οικογένεια;»  Εκείνη την ώρα αναλογίστηκα όχι αν είναι ηθικό, αλλά που θα βρεθούν οι αγελάδες να ταΐσουν τα δισεκατομμύρια των ασιατών; Και ποιος μας βεβαιώνει ότι ο πλανήτης θα αντέξει τις βιομηχανίες παραγωγής αυτοκινήτων, τις εξορύξεις πρώτων υλών, τις αναθυμιάσεις των αυτοκινήτων και τόσα άλλα; Ασφαλώς δεν είναι ηθικό να πούμε μόνον η Δύση θα ζει με αυτό τον τρόπο, αλλά πέραν αυτού, τι λέει για αυτό το ερώτημα ο πλανήτης;

Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

Γήσης Παπαγεωργίου

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΕΤΡΙΝΟΙ ΦΑΡΟΙ

Ο Γήσης Παπαγεωργίου δεν είναι ένας συγγραφέας που αποφάσισε να γράψει για τους φάρους. Είναι μια συνείδηση που έζησε τους φάρους, τους νοιάστηκε, είδε τον κόσμο με το φως τους, άκουσε τη φωνή του ναύτη που είδε τον φάρο να λάμπει δείχνοντάς του να προσέχει. Η λέξη στους αρχαίους σήμαινε τον λαμπρό ποδήρη χιτώνα που έμπαινε πάνω από τα ρούχα, με σκοπό να τον δεις και να προσέξεις αυτόν που τον φορά. Έτσι ακριβώς λαμπρός μέσα στη νύχτα ο φάρος, δεν ήταν απλώς ένας πύργος αλλά ένα λαμπερό μήνυμα στον ναύτη, ένα σήμα που αξιώνει προσοχή. Καθώς ο Γήσης Παπαγεωργίου ένιωσε και γράφει:
     “…Ο σκοπός της ύπαρξης του όποιου κτίσματος βρίσκεται στο εσωτερικό του.  Η κατοικία υπάρχει για να ζει η οικογένεια στο εσωτερικό της.  Το σχολείο υπάρχει για να βρίσκονται οι μαθητές στο εσωτερικό του. Η εκκλησία για να προσεύχονται οι πιστοί στο εσωτερικό της.   Το κτίσμα ΦΑΡΟΣ είναι το μόνο κτίσμα που ο σκοπός της ύπαρξής του βρίσκεται έξω και μακρυά απ’ αυτό. Ο φάρος υπάρχει για να προστατεύει και να καθοδηγεί τα παιδιά της θάλασσας. Τα παιδιά του Θεού…”

Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

Έφη Σίμου

Ενημέρωση Υψηλού Κινδύνου

Πριν λίγες δεκαετίες, πριν ακόμη το ιντερνέτ, είχαμε ήδη το φαινόμενο της υπερπληροφόρησης. Είχαμε ήδη πολλές εφημερίδες και περιοδικά που μάχονταν ενάντια στην τηλεόραση. Ο πόλεμος δεν έληξε υπέρ ενός των δύο αντιπάλων. Άφησε πολλά θύματα όμως. Πρώτον, τα έντυπα μέσα, για να επιβιώσουν, αποδύθηκαν σε κυνήγι του σκανδάλου και τον μηδενισμό ελέγχου της πληροφορίας. Η εγκυρότητα και η σημασία της πληροφορίας θυσιάστηκαν στο βωμό της εντύπωσης. Η είδηση που δείχνει μια γυμνή τραγουδίστρια έγινε πολύ σημαντικότερη από την υποβάθμιση του συστήματος υγείας της χώρας. Επίσης, αυξήθηκε ο σεξισμός. Στην προσπάθειά τους να απαντήσουν επιθετικά στην τηλεόραση, τα έντυπα υιοθέτησαν και ενδυνάμωσαν το ρόλο της εικόνας – σε βαθμό που η γλώσσα ( και άρα η ουσιαστική πληροφορία) υποβαθμίστηκε. Ακολούθησε η εποχή του ιντερνέτ. Τότε πια η πληροφορία μετατράπηκε σε φήμη και μάλιστα έφθασε να κυριαρχεί απολύτως στον τομέα μετάδοσης πληροφοριών.

Οι εξελίξεις αυτές δεν έγιναν χωρίς αύξηση των κινδύνων. Διότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου η ακριβής πληροφόρηση είναι αναγκαία, όπως λ.χ. η πληροφόρηση για μια επιδημία, έναν σεισμό κλπ.  Αυτό το καυτό και άκρως επικίνδυνο στοιχείο, η μετάβαση από την είδηση στη φήμη, είναι το θέμα του  βιβλίου της Έφης Σίμου «Ενημέρωση Υψηλού Κινδύνου» που εξέδωσε η “ΕΠΤΑΛΟΦΟΣ”. Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

Heinz Nussbaumer

Μόνος, κι όμως όχι μόνος

 

Ο Χάϊντς Νουσμπάουμερ γεννήθηκε το 1943 σε μια γερμανική λουτρόπολη δίπλα στην Αυστρία, το Μπάντ Ράϊνχελχωλ. Σπούδασε στο γειτονικό του Σάλτσμπουργκ ιστορία τέχνης, πολιτική φιλοσοφία και θεολογία. Έγινε δημοσιογράφος και τιμήθηκε πολλές φορές για την ποιότητα των κειμένων του. Στην τηλεόραση παρουσίασε τη σειρά εκπομπών “Philosophicum”, όπου συζητούσε με διάφορους θρησκευτικούς ηγέτες προβλήματα της εποχής μας και της θρησκείας τους. Πολύ γνωστές έγιναν οι εκπομπές του για το Θιβέτ και οι συζητήσεις του με τον Δαλάϊ Λάμα. Εκπομπές του τις έβγαλε και βιβλίο, όπως το βιβλίο για τον Χομεϊνί, για τον Καρδινάλιο Καίνιχ που υπήρξε πρωτεργάτης της ένωσης Καθολικισμού και Ορθοδοξίας, κ.ά.

Σε αυτό το πλαίσιο, της παρουσίασης ιερών χώρων των θρησκειών, επισκέφθηκε πολλές φορές και το Άγιον Όρος. Το Όρος το αγάπησε, γι αυτό  προσπάθησε να το καταλάβει σε βάθος και να διαδώσει το μήνυμά του. Καρπός αυτής του της μέριμνας είναι το προκείμενο βιβλίο. Είναι μια πράξη μεγάλης τόλμης της Επταλόφου να εκδώσει μεταξύ των ορθοδόξων βιβλίων που εκδίδει και το βιβλίο ενός ανθρώπου που πολλοί θα τον θεωρούσαν οπαδό της διαβόητης Νέας εποχής (πανθρησκευτικής ένωσης). Ο μεταφραστής Δημήτριος Μαντζούρης φέρνει το κείμενο κοντά στην ορθόδοξη ορολογία. Παρ΄όλα αυτά, η έκδοση αποτελεί γόνιμο τόλμημα. Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ

π. Σταμάτης Σκλήρης

Άσκηση Μυστική

Πρόκειται για ομιλίες του πατρός Σταμάτη στο ραδιόφωνο της Εκκλησίας Πειραιά. Ο π. Σταμάτης  δεν αναλύει σε καθημερινή γλώσσα τη θεματολογία της μυστικής θεολογίας, αλλά ζώντας μέσα στη ζώσα πνευματικότητά της, την διδάσκει μιλώντας σε θέματα της καθημερινής ζωής. Δεν «κάνει κήρυγμα» όπως έχουμε συνηθίσει να χαρακτηρίζουμε τις ηθικές συμβουλές του παπά τις Κυριακές. Μακριά από αυτόν κάθε τέτοια υπόθεση. Ο π. Σταμάτης μεταφέρει τη μυστική άσκηση στο επίπεδο της καθημερινής ζωής ενός ζευγαριού, μιας οικογένειας. Χωρίς περίπλοκες έννοιες, διδάσκει την εφαρμογή της μυστικής στη σύγχρονη ζωή, έτσι ώστε να μετατρέψουμε την απλή καθημερινότητα σε άσκηση.

Το καίριο ερώτημα στο οποίο επιχειρεί να δώσει απάντηση ο συγγραφέας είναι , όπως το θέτει εύστοχα  ο ίδιος: «Μπορεί ο άνθρωπος (και όχι µόνο ο ασκητής µοναχός) να ζήσει ως µέλος της Εκκλησίας του Χριστού χωρίς καµµία ασκητική προσπάθεια; ∆υστυχώς, στις µέρες µας η άσκηση, όπως και άλλα πράγµατα της ζωής κατά Χριστόν, έχει τυποποιηθεί, και µοιάζει σαν φαρισαϊκή υποκρισία µερικές φορές. Επίσης, για µερικούς θυµίζει µόνο συναξάρια και µοναστήρια. Τα κείµενα που ακολουθούν µιλούν όχι για µια µεγαλόστοµφη δήθεν ασκητικότητα. Η λέξη «µυστική άσκηση» εννοεί την κρυµµένη από σεµνότητα ταπεινή προσπάθεια του ανθρώπου, που έχει απογοητευθεί από τα ανθρώπινα σχέδια και καταφεύγει στη θεία αρωγή». Read more

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ – Κριτικά σχόλια του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ σε εκδόσεις που φέρουν το σήμα της ΕΠΤΑΛΟΦΟΥ.

ΙΜΠΡΑΧΗΜ ΝΤΙΖΜΑΝ – ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ:

Σαν αδέλφια 

Η αλληλογραφία ενός Τούρκου διανοούμενου με έναν Ρωμιό δημοσιογράφο από την Πόλη

Έκδοση: Επτάλοφος & Iason Books

Ελεγείο για μια φιλία που θα έπρεπε να υπάρχει

Μικρά, χωρίς να τα προσέχει κανείς, τα φυτά στο γκρεμό που στις ρίζες του απλώνεται η θάλασσα . Γκρεμός βαθύς χωρίζει την Ελλάδα από την Τουρκία. Η αμοιβαία εχθρότητα που καλλιεργείται ιδίως στις μέρες μας, μοιάζει με το άγριο κύμα που επιτίθεται στο βράχο. Σ΄αυτό το σφυροκόπημα εχθρότητας, η προσοχή μας στα μικρά λουλουδάκια πρέπει νάναι  ιδιαίτερη. Διότι τα μικρά λουλούδια που ανοίγουν τα φύλλα τους στο φώς της ήρεμης συζήτησης δυό ανθρώπων ξένων προς κάθε εξουσία, αποκαλύπτουν την πραγματικότητα πέρα από την αντάρα μίσους που ξεσηκώνει η εμπάθεια.  Αυτή την προσοχή δείχνει η αλληλογραφία του Τούρκου γλωσσολόγου Ιμπραχήμ Ντιζμάν και του Ρωμιού δημοσιογράφου Αλέκου Παπαδόπουλου.  Το βιβλίο είναι απαραίτητο για όποιον θέλει να καταλάβει τις αληθινές διαστάσεις της αέναης ελληνοτουρκικής σύγκρουσης. Όχι για να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει, αλλά για να νιώσουμε πως θα ήταν η πραγματικότητα αν μιλούσαμε με αυτή την ειλικρίνεια και σε αυτόν τον τόνο  εμείς και εκείνοι. Read more