“…Ως εις πλείστα άλλα λόγια του αγίου Πορφυρίου, ούτω και εις τα ενταύθα καταγραφόμενα εκπλήττει και ενθουσιάζει τον αναγνώστην η διείσδυσίς του εις τα μύχια της ανθρωπίνης ψυχής και συνειδήσεως, του υποσυνειδήτου και υπερσυνειδήτου, εις το μυστήριον δηλαδή του έσω ανθρώπου. Ποίος, συγκεκριμένως, θα ανέμενεν, ότι οιοσδήποτε μοναχός, μάλιστα Αγιορείτης από παιδικής ηλικίας, γνωρίζει εις βάθος όχι μόνον τα αφορώντα εις τους συμμοναστάς και συνασκητάς του, αλλά και τα των εν τω κόσμω εγγάμων χριστιανών; Και επί πλέον: ποίος θα ανέμενεν, Αγιορείτης μοναχός, απειρόγαμος και άμοιρος των ψυχοσωματικών διαστάσεων της συμβιώσεως του ανδρογύνου, να είναι βαθύτερος και αυθεντικώτερος μύστης των διαστάσεων τούτων παρά οι αμεσωτάτην πείραν του γάμου έχοντες; Και όταν λέγω του γάμου, συνυπονοώ και τα θέματα της οικογενείας ευρύτερον, ιδίως δε το θέμα της ανατροφής και αγωγής των παιδίων….”.