ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ

Οι ζωές του Πέτρου και του Παύλου είναι η απόδειξη ότι δεν υπάρχει μόνο ένας δρόμος για να βγει η ψυχή στο ξέφωτο. Μπορεί να σωθεί δειλιάζοντας, μπορεί να σωθεί πολεμώντας, μπορεί να ταξιδέψει έχοντας μια βάση, ή τα ταξιδέψει έχοντας ως βάση της τον κόσμο, μπορεί να είναι πολυγραφότατη ή να περιοριστεί σε δυο (τρομερές) επιστολές… η πορεία της κάθε ψυχής δεν έχει σημασία: σημασία έχει η πυξίδα που κρατά και το πάθος της να την ακολουθήσει.

Ο Πέτρος κι ο Παύλος είχαν κοινό μόνο την πτώση τους: ο πρώτος ακόλουθος αλλά αρνητής, επαναστάτης του καναπέ, δείλιασε όσες φορές υποσχέθηκε να τολμήσει: μια στη μέση της θάλασσας και τρεις στη μέση της θύελλας… ο άλλος φανατισμένος ως το έγκλημα, συνεργός και υποστηρικτής όσων ποινικοποίησαν τη νέα ιδέα, με οργή για όσους είχαν τολμήσει να ακολουθήσουν εκείνον τον παράξενο Άνθρωπο που είχε ξεψυχήσει στο Σταυρό.
Τι άλλαξε στις ψυχές αυτών των τόσο διαφορετικών ανθρώπων και αψήφισαν την ίδια τους την ύπαρξη για ότι αγάπησαν και πίστεψαν; ποια δύναμη έκανε δυο δρομείς που είχαν πέσει στα μισά της κούρσας να σηκωθούν και να τερματίσουν πρώτοι; Η πυξίδα που κράτησαν έδειχνε ψηλά: ούτε βορρά, ούτε νότο,ούτε ανατολή, ούτε δύση… η πυξίδα της ψυχής τους έδειχνε ψηλά: ψηλότερα από τα προτερήματά τους, ψηλότερα από την πτώση τους, ψηλότερα από τις ανάγκες και το φόβο τους, ψηλότερα από απειλές και ειρωνείες και κινδύνους… μα πιο πολύ, ψηλότερα από το εγώ τους… δεν άλλαξαν το χαρακτήρα τους: ο Παύλος κράτησε πάντα το σπαθί της ορμής του και ο Πέτρος κράτησε πάντα το κλειδί της μεταμέλειας του. κι όχι μόνο τα κράτησαν, μα κάποιες φορές συγκρούστηκαν και μεταξύ τους γι’ αυτά… μα τώρα δεν τα κρατούσαν για τους εαυτούς τους, μα για τον προορισμό τους… στην υπηρεσία της πυξίδας που έδειχνε ψηλά τα έθεσαν κι έτσι ξέφυγαν από το σκοτάδι του εαυτού τους και του κόσμου και βγήκαν στο ξέφωτο… αν κάτι αξίζει να κρατήσεις από τις ιστορίες του Παύλου και του Πέτρου είναι αυτό: ρίξε στη μάχη της ζωής σου όποιο όπλο διαθέτεις, σπαθί ή κλειδί… ρίξου στη μάχη της με όποιο ελάττωμα φέρεις, δειλία ή φανατισμό… μα φρόντισε η πυξίδα σου να κοιτάζει ψηλότερα από το εγώ σου… αυτός ο προορισμός θα σου δείξει πώς να αξιοποιήσεις τα όπλα σου και πως να γιατρέψεις τις πληγές σου…αυτός ο προορισμός θα σε βγάλει στο ξέφωτο…

Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες… στους φέροντες το σπαθί ή το κλειδί…