Εύχομαι όταν το κείμενο αυτό δημοσιευθεί να έχουμε ξεπεράσει τον κορονοϊό. Εύχομαι επίσης να έλθει η ώρα που θα ξεπεράσουμε και τους κινδύνους που μας δημιουργεί η άρνησή μας να καταλάβουμε την πραγματικότητα μέσα στην οποία ζούμε. Συμπεριφερόμαστε σαν τον χωρικό που είδε μιαν  αλεπού να τριγυρνάει στην αυλή του κι έκλεισε τις κότες στο κοτέτσι μη τις αρπάξει η αλεπού. Ο χωρικός αρνήθηκε να καταλάβει ότι αφού εξόντωσε όλα τα θηράματα της περιοχής του, βεβαίως η αλεπού αναγκαστικά θα έλθει στην αυλή του να φάει.

Ο άνθρωπος αρνείται να καταλάβει ότι ζει σε ένα πλανήτη, ο οποίος έχει  όρια για το κάθε τι (μόνον η βλακεία τα υπερβαίνει, έλεγε ο Αϊνστάϊν) κι ότι κάθε τι που τα υπερβαίνει προκαλεί μεγάλα προβλήματα.  Έχουμε ατμόσφαιρα ναι, κι έχουμε άφθονο αέρα λοιπόν. Αλλά για να  έχουμε άφθονο αέρα και να αναπνέουμε θα πρέπει να φροντίζουμε να μην μολύνουμε τον αέρα πιο γρήγορα απ’ όσο προλαβαίνει  ο πλανήτης να τον καθαρίσει.  Για να έχουμε ωραίες και καθαρές θάλασσες θα πρέπει να τις κρατάμε καθαρές.

Εύχομαι λοιπόν η πανδημία του κορονοϊού να μας διδάξει ότι οφείλουμε να σεβόμαστε τα όρια και τη λειτουργία της φύσης, μέρος της οποίας είμαστε εμείς και οι κοινωνίες μας.

Έχουν περάσει δεκαετίες που με ρώτησε ένας κινέζος: «θεωρείτε ηθικό να μην μπορεί και ο κάθε κινέζος κι ο κάθε ινδός  να φάει το καθημερινό του χάμπουργκερ όπως και κάθε αμερικανός; Θεωρείτε ηθικό να μην έχει και η κάθε οικογένεια της Ασίας το αυτοκίνητό της όπως και η αμερικανική και η ευρωπαϊκή οικογένεια;»  Εκείνη την ώρα αναλογίστηκα όχι αν είναι ηθικό, αλλά που θα βρεθούν οι αγελάδες να ταΐσουν τα δισεκατομμύρια των ασιατών; Και ποιος μας βεβαιώνει ότι ο πλανήτης θα αντέξει τις βιομηχανίες παραγωγής αυτοκινήτων, τις εξορύξεις πρώτων υλών, τις αναθυμιάσεις των αυτοκινήτων και τόσα άλλα; Ασφαλώς δεν είναι ηθικό να πούμε μόνον η Δύση θα ζει με αυτό τον τρόπο, αλλά πέραν αυτού, τι λέει για αυτό το ερώτημα ο πλανήτης;

Read more