Νεκτάριος – Ο απόστολος των Μαλαγκάσι

Προλεγόμενα…..

† Μητροπολίτου Προικοννήσου ΙΩΣΗΦ
(ὁ ἀπὸ Ἀριανζοῦ καὶ Νέας Ζηλανδίας)

Στὶς 11 Σεπτεμβρίου συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια ἀπὸ τὴν ἁρπαγὴ εἰς οὐρανοὺς –δίκην Ἠλιοὺ τοῦ ἐμπύρου ἁρματηλάτου– τοῦ μακαριστοῦ πρώτου Ἐπισκόπου Μαδαγασκάρης, Μαυρικίου καὶ Ρηγιούνιον κυροῦ Νεκταρίου Α΄, κατὰ κόσμον Γεωργίου Στεργίου Κελλῆ. Τὸ ἑλικόπτερο Σινοὺκ ὑπῆρξε τὸ ἅρμα ποὺ τὸν ἀνέβασε στὸν Θεό, τὸν Ὁποῖο παιδιόθεν μὲ προφητικὸ ζῆλο εἶχε ἀγαπήσει καὶ διακονήσει. Ἀνάμεσα στὰ πολλὰ ποὺ μέχρι σήμερα γράφτηκαν γιὰ τὸν μακαριστό, ὅλα ἀγαθά, ὅλα ἐπαινετικά, ὅλα ἄξιά του, ὑπῆρξαν καὶ δυὸ κείμενα ἡμέτερα, ποὺ πολλοὶ τὰ ἔκριναν σιγῆς κρείττονα.

Στὸ πόνημα αὐτό, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ κείμενα αὐτά, δηλ. τά: «Νεκτάριος ὁ Α΄» καὶ «Νεκτάριος Ἐπίσκοπος Ἰησοῦ Χριστοῦ», συμπεριλαμβάνεται ἡ χειροτονητήρια πρὸς τὸν μακαριστὸ νουθεσία τοῦ μεγάλου Πατριάρχου καὶ μάρτυρος Πέτρου Ζ΄, καθὼς καὶ ὁ χειροτονητήριος λόγος τοῦ Ἐπισκόπου Νεκταρίου, γιὰ νὰ φανῇ πόσο συνεπὴς ὑπῆρξε ὁ μακαριστὸς στὴν τήρησι ὅσων τοῦ ζήτησε ἡ Ἐκκλησία καὶ ὅσων ὁ ἴδιος ὑποσχέθηκε στὴν Ἐκκλησία, κατὰ τὴν ὥρα τῆς προσωπικῆς του Πεντηκοστῆς. Συμπεριλαμβάνονται ἐπίσης ἡ συγχαροεὐχητήρια πρὸς αὐτὸν ἐπιστολή μου ἐπὶ τῇ ἐκλογῇ του, μιὰ ἀπὸ τὶς τελευταῖες ἐγκυκλίους του, στὴν ὁποία δίδεται σὲ ἁδρὲς γραμμὲς μία εἰκόνα τοῦ ἔργου καὶ τῶν ὁραματισμῶν του, μιὰ ἐπιστολὴ πρὸς  τὴν ταπεινότητά μου, ποὺ δείχνει ὄχι μό­νο τὴ μοναδικὴ εὐγένεια τῆς ψυχῆς του, ἀλλὰ καὶ τὴ λεπτότητα καὶ εὐαισθησία του στὴ διαχείρισι τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χρήματος, τὸ τελευταῖο ἠλεκτρονικὸ γράμ­μα ποὺ μοῦ ἔστειλε, δυὸ ἐπιμνημόσυνα στιχουργικὰ τολμήματα ἡμέτερα καὶ κάποιες εὔγλωττες φωτογραφίες, ἄλλες ἀπὸ τὸ προσωπικό μου ἀρχεῖο καὶ ἄλλες ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τῶν σεβαστῶν γονέων του.

Λυπᾶμαι ἀπερίγραπτα ποὺ ποτὲ δὲν βρέθηκε ἕνα μικρὸ ἔστω τμῆμα τοῦ ἱεροῦ λειψάνου του, γιὰ νἄχουμε τὴν παρηγοριὰ ὅτι τοὐλάχιστον τὸν νεκροφιλήσαμε, ὅπως δίκαια μοῦ παραπονέθηκε καὶ ὁ καλὸς πατέρας του. Λυπᾶμαι ἀπερίγραπτα ποὺ τὸ μυστήριο τῆς πτώσεως τοῦ ἑλικοπτέρου Σινοὺκ εἶναι ἀκόμη μυστήριο ἑπτασφράγιστο καὶ οἱ συγγενεῖς ὅλων τῶν μαρτυρικῶν θυμάτων βασανίζονται σκληρὰ ἀπὸ τὰ ἐρωτήματα πῶς; καὶ γιατί; Λυπᾶμαι ποὺ οἱ ἁρμόδιες ὑπηρεσίες τοῦ κράτους ἀποδεικνύονται ἀπρόθυμες ἢ ἀνεπαρκεῖς γιὰ νὰ ξεμπερδέψουν αὐτὸ τὸ πολυμπερδεμένο κουβάρι, πέντε ὁλόκληρα χρόνια μετὰ τὸ ἀτύχημα (ἢ μήπως ἔγκλημα;;;). Παρὰ ταῦτα, μὲ παρηγορεῖ πλεῖστα τὸ γεγονὸς ὅτι στὴ ζωὴ τῶν πιστῶν (καὶ στὸν θάνατό τους) τίποτε δὲν γίνεται ἀθεεί. Ὅσα δὲν εἶναι μὲ τὸ πρῶτο, τὸ κατ’ εὐδοκίαν θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἶναι μὲ τὸ δεύτερο, τὸ κατὰ παραχώρησιν. Κάτι τέτοιο ὁπωσδήποτε συνέβη καὶ ἐδῶ. Ἔτσι νομίζω. Λοιπόν, ὡς τ Κυρίῳ ἔδοξεν, οὕ­τω καὶ ἐγένετο. Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον!…

Συγγραφέας

Σελίδες:
Διασταση: 14 X 21 εκ.
ISBN: 978-960-92781-0-2