Η τρίτη αυτή  έκδοση έχει πολλές προσθήκες και ανταποκρίσεις από τη ζωή στην Πόλι. Είναι γραμμένες με πολλήν αγάπη προς εκείνους που ζουν ακόμη εκεί μη πτοούμενοι “μη φοβούμενοι πτόησιν επελθούσαν, ουδέ ορμάς ασεβών επερχομένας, διότι Κύριος έσται επί πασών των οδών αυτών” (Παροιμίαι, Γ’ 25) …

… Έζησα και ζω κοντά στους Ρωμιούς της Πόλης. Σε πνευματικές εκδηλώσεις, σε πανηγύρεις, σε εκδρομές. Τους απολαμβάνω. Και το θεωρώ ιδιαίτερη ευλογία παρά Κυρίου, διότι μπορώ και τους απολαμβάνω. Όλους. Απ’ τον ταπεινό και αφανή νεωκόρο έως τον Πατριάρχη μας.
Γνωρίζω ότι η ρωμιοσύνη της Πόλης δεν ζει τις ημέρες δόξας των 300.000 της αρχής του παριππεύσαντος αιώνος. Το γνωρίζουν κι αυτοί καλύτερα από μένα.
Ζει όμως τη ζωή των 3.000 (κι αν είναι τόσοι) ζωντανών ανθρώπων. Στις δικές της διαστάσεις, στις δικές της δυνατότητες…

Ο κατά τινας “ρομαντικός”
και κατ’ άλλους “ουτοπιστής”
αλλά πάντοτε Της Πόλεως “μανικός” εραστής
+ Αρχιμ. Δοσίθεος