… Αστείρευτο το τάλαντο που του εμπιστεύθηκε ο Θεός, και ο Όσιος Γεράσιμος το πολλαπλασίασε εργαζόμενος ακαταπόνητα μέχρι το τέλος της ζωής του, υμνώντας τον Θεό, την Υπεραγία Θεοτόκο και τους αγίους όσο κανείς άλλος μεταβυζαντινός υμνογράφος και πλουτίζοντας την Εκκλησία με τους θεόπνευστους ύμνους του. Ζώντας την κοινωνία με τον Θεό και τους αγίους του, δεν αδιαφορούσε ποτέ για τους ανθρώπους. Φιλόξενος στο έπακρο υποδεχόταν πάντοτε με πολλή αγάπη και πατρική στοργή τους επισκέπτες του και χωρίς να ξεφεύγει ποτέ σε άσκοπες συζητήσεις, ωφελούσε και ανέπαυε με τον λόγο του και την αναστροφή όσους τον πλησίαζαν και όσους τον γνώριζαν και συνδεόταν μαζί του. Ένας από αυτούς ήταν και ο πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου π. Χρυσόστομος Παπαδάκης ο οποίος μετά την γνωριμία μαζί του τον επισκεπτόταν συχνά και μάλιστα κατέγραφε τις συζητήσεις μαζί του μετά από κάθε συνάντηση.
… Θέλοντας να καταστήσει και άλλους κοινωνούς της δικής του πνευματικής εμπειρίας δημοσιεύει κάποιες από τις αναμνήσεις του…

Από τον πρόλογο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, Παντελεήμονος